Historia Fundacji zaczyna się pod koniec XIX wieku w roku 1898 kiedy Hipolit Wawelberg buduje swoje pierwsze osiedle w Warszawie przy ulicy Górczewskiej. To wtedy powstaje fundacja której celem jest stworzenie kompleksowego programu społecznego dla mieszkańców wybudowanego osiedla. Wtedy też powstaje wiele inicjatyw społecznych Hipolita Wawelberga i jego żony Ludwiki w tym Instytut Tanich Mieszkań. Do wybuchu II Wojny Światowej fundacja działa w obszarze społecznym na terenie wybudowanych dwóch osiedli w Warszawie przy ulicy Górczewskiej i Ludwiki. Wojna spowodowała zastój działalności fundacji choć dzieła Wawelberga są elementem działań konspiracyjnych. W stworzonej przez Wawelberga wyższej szkole technicznej w czasie wojny w szkole zawodowej uczą się bohaterowie książki Aleksandra Kamińskiego „Kamienie na Szaniec” członkowie Szarych Szeregów, to w murach tej szkoły konstruuje się i produkuje karabiny na potrzeby państwa podziemnego. Po II Wojnie Światowej majątek fundacji wraz z dwoma osiedlami zagarnęły swoimi decyzjami władze Polski Ludowej a spadkobiercom fundatorów zaleca się opuszczenie Polski – jest rok 1950. W tym czasie fundacja całkowicie przestała istnieć a jej cały majątek zagarnęły ówczesne władze komunistyczne. W 2015 roku mając na uwadze dorobek rodziny Wawelbergów reaktywowano fundację jako podmiot realizujący cele postawione pod koniec XIX wieku przez Hipolita Wawelberga i jego żonę Ludwikę a realizowane w dwudziestoleciu międzywojennym. W 2021 roku fundacja powróciła do Warszawy. Znakiem rozpoznawczym dla fundacji od roku 1898 stają się połączone dwie litery F i W. Obecnie również towarzyszy on fundacji i jest nie zmienny zachowując swoją dotychczasową formę.